włóczki i akcesoria dziewiarskie

Szczegóły: Kategoria: News; Utworzono: 19 lipiec 2012

Zostaliśmy zaproszeni przez firmę Grignasco do odwiedzenia jednej z największych firm we Włoszech produkujących włóczkę do robótek ręcznych. Teraz możemy pokazać również Tobie, jak wygląda proces produkcji motków, które możesz kupić w naszym sklepie.

Na wstępie chcemy podziękować panu Alfredo Colonna oraz panu Paolo Lombardi za wejście do pomieszczeń, które zazwyczaj są niedostępne dla publiczności.

W fabryce Grignasco produkowane są nie tylko włóczki pod marką Grignasco, ale również wykonuje się włóczki na specjalne zamówienie innych dużych firm. Można powiedzieć, że jeżeli robisz dzianiny na drutach, to z pewnością miałaś okazję wykonywać swoje prace z włóczek produkowanych w tym miejscu.

Naszą wizytę rozpoczęliśmy od obejrzenia jak wygląda surowiec przywieziony np. z Australii. Nie trafia on bezpośrednio do produkcji, lecz najpierw jest dokładnie sprawdzany, czy jego jakość jest odpowiednia.

Pod takim mikroskopem sprawdzana jest grubość włókna. Każdy wełniany surowiec w zależności od grubości włókna jest inaczej klasyfikowany. Im cieńsze włókno, tym lepsza jakość surowca. Aby wełna mogła nosić nazwę "Merino", to grubość włókna nie może być większa niż 23-24 mikrony.

Następnie w specjalnym skanerze badana jest próbka pod względem zawartości ciał obcych (zazwyczaj są to malutkie pozostałości roślin).

Tak zapisywane są wyniki pomiarów próbek surowca. W dalszej kolejności jest on przekazywany do produkcji testowej. Kiedy zostanie wykonana próbka włóczki, wtedy jest ona badana pod względem warunków fizycznych (rozciągliwość, wytrzymałość, czystość itp.).

Kiedy surowiec jest już po testach i odpowiedniej klasyfikacji, wtedy przechodzi do kolejnego etapu właściwej produkcji. W tym momencie jest on przydzielony do jednego z dwóch głównych rodzajów produkcyjnych. Jeżeli ma to być włóczka jednokolorowa, to najpierw zostaje ona wykonana, a następnie jest farbowana.

Jeżeli ma to być włóczka melanżowa, wtedy w pierwszej kolejności jest ona farbowana, a następnie przekazana do produkcji.

Na pierwszym zdjęciu po prawej stronie widać zbiorniki, w których farbowana jest włóczka melanżowa (TOP DYEING), oraz już zafarbowana wełna.

Na zdjęciach poniżej widać gotową włóczkę poddawaną procesowi farbowania (HANK DYEING).

Proces farbowania też nie jest łatwy. Firma nie kupuje w sklepie za rogiem farb, lecz każdy kolor jest przygotowywany we własnym laboratorium. Czasami polega to podpatrzeniu kolorów z najnowszych pism mody, a czasem na odpowiednim dopasowaniu barwników do zamówień innych firm, które przesyłają albo zdjęcie swojego koloru albo numer z palety barw Pantone.

Każdy kolor, który "uda się" przygotować, jest wpisywany do specjalnych programów komputerowych, które to później przesyłają daną informację do maszyn zajmujących się odpowiednim mieszaniem barwników.

Poniżej widać pana technologa, który z pasją próbuje wyczarować kolor zamówiony przez dużą firmę produkującą włóczki. Obok widać zestawy chemikaliów oraz już zafarbowanych testowo próbek. Widać też maszyny, które mieszają barwniki.

Na zdjęciach pokazanych poniżej, widać jak testowe partie już gotowych włóczek, oczekują na kontrolę koloru. Kolor sprawdza się ze wzornikiem koloru, czy kolor włóczki nie odbiega od tego, który został wzorcowo przygotowany. (Na 2 i 3 zdjęciu można zobaczyć Mariolcię, która sprawdza, czy aby napewno włóczka, która do nas dotrze, jest dobrze zafarbowana)

Następnie spawdzana jest ciągłość koloru (czy nie ma przebarwień i zmian w tonacji). Aby można to było sprawdzić, jest wykorzystywana specjalna maszyna, która z testowej partii włóczek robi dzianinę. Dzianiny następnie są skrupulatnie oglądane przez pracowników kontroli jakości.

Aby uzyskać włóczkę melanżową, najpierw farbuje się wełnę na wybrany kolor w wielkich pojemnikach (pokazanych we wcześniejszej części artykułu), a następnie poddaje ją procesowi odpowiedniego łączenia. Na zdjęciach widać włóczkę w kolorze ecru oraz różowym. Efekt końcowy jest mocno zaskakujący. Największy problem stanowi tu odpowiednie dobranie proporcji włóczek w danym kolorze.

Kiedy włóczka jest już zafarbowana lub będzie farbowana w ostatnim etapie produkcji, to trafia na halę produkcyjną, gdzie jest najpierw sprawdzana długość włókna. Wełna jest pozbawiana zbyt krótkich włókien, ponieważ tylko wtedy jakość włóczki będzie wysoka. Na zdjęciu widać pracującą maszynę, przez którą przechodzi cały surowiec do zrobienia gotowych włóczek.
Teraz surowiec z "beczek" jest przepuszczany przez maszyny, które wyrównują ilość włókien wełnianych na całej długości. Oznacza to, że na szpule zostaje nawinięta wełna, która w każdym odcinku swojej długości ma ma taką samą ilość włókien (taki sam przekrój)

Z takich gotowych szpul, maszyny wykonują już pojedynczą nitkę włóczki.

Po skręceniu pojedynczych nitek w jedną nić włóczki, często trzeba taki skręt utrwalić. Odbywa się to przez ok. 45 minut w specjalnym tunelu, gdzie włóczka poddawana jest torturom: wysokiemu ciśnieniu i wysokiej temperaturze. Takiej procedurze utrwalania skrętu nitek poddawane są zazwyczaj mieszanki włóczek z włókna zwierzęcego oraz roślinnego, ponieważ posiadają różną długość włókna (np. wełna i bawełna).

Na poniższych zdjęciach widać jeden z wielu takich tuneli oraz włóczki czekające cierpliwie na swoją kolej i okrutną torturę.

Teraz w ostatnim etapie produkcji włóczka jest przekładana na maszyny, które nawijają ją na 3 kg szpule. Przy okazji sprawdzana jest jakość nitki.
W tym właśnie miejscu eliminowane są zgrubienia i inne błędy (Pani na zdjęciu właśnie wycięła zgrubienie, a końcówki nitki związała. Wiemy, że takie działanie jest mocno nieetyczne i szkodliwe, ale my to tej pani wybaczyliśmy :-).

Z tych szpuli trafia już w motki i dostaje swoją metryczkę.

Teraz gotowe motki trafiają do magazynu skąd wyjeżdżają do e-dziewiarka.pl. Aby gotowe i piękne włóczki można było wybierać z ogromnej ilości różnych rodzajów i kolorów, pani Christina właśnie robi próbniki, z których i my korzystamy, aby wybrać dla Was to co najlepsze.